donderdag, maart 20, 2025
Home Blog Pagina 12

Expecting another Mozart concerto during a lunchconcert

Lunchconcert met het Amsterdams Concertgebouworkest onder leiding van Riccardo Chailly. Bij het horen van de allereerste noot beseft Maria João Pires dat ze het verkeerde Mozartconcert heeft voorbereid. De muziek klinkt, het publiek wacht. En ze is niet voorbereid…

Maria Joao Pires verschiet tien kleuren. In een overvolle concertzaal komt zij tot de ontdekking dat zij het verkeerde (Mozart) pianoconcert heeft ingestudeerd. Bladmuziek heeft ze niet meegenomen…

Op de video zie je hoe ze haar schouders terugtrekt. De eerste maten van het d-mineur pianoconcert van Wolfgang Amadeus Mozart klinken. Pires, wiens gezichtsuitdrukkingen verschillende emoties tegelijk belichamen – van schaamte over wanhoop tot besluitvaardigheid – legt haar hoofd op haar arm aan de piano. Ze kijkt op naar de dirigent. “Ik ga het proberen”, zegt ze.

Op de video kijkt Chailly haar vanaf het podium aan.
Zij: “Ik had nog een concert in mijn agenda…”
Chailly: “Deze heb je vorig seizoen gespeeld.” Hij lacht. ‘Ik weet zeker dat je het kunt. En je kunt het goed.’ Ondertussen speelt het orkest al het bijthema.
De orkestrale prelude vindt zijn einde. Het orkest bereikt de coda en Pires bereidt zich voor op haar eerste entree.
Het orkest geeft de pianist zijn laatste geluid. En Maria João Pires begint te spelen.
En dan het wonder. In de allereerste maten leidt de ene klank tot de volgende. Haar toewijding… het is adembenemend.

De video is een fragment uit een documentaire over Riccardo Chailly en het Concertgebouw Orkest, en de scène wordt becommentarieerd door Chailly zelf.
Gefascineerd door de reactiviteit van de pianiste beschrijft hij enthousiast hoe ze in één minuut kon overschakelen naar het andere concerto (de orkestrale prelude duurt niet langer dan 3 minuten), en dat spelen zonder ook maar één valse noot.

Dit verhaal toont mij het belang van een goede leider, van het vertrouwen krijgen van een leider, van empathie, stuurkracht en teamwork. Maar ook voelen en begrijpen en vertrouwen in je eigen kunnen om iets ‘jouw’ stuk te maken én het doen, met het allerbeste wat je in huis hebt!

Dansvoorstelling Ndere Troupe op Adelbrecht-Windekind

De Ndere Troupe is een culturele ontwikkeling die in 1986 werd opgericht door Dr. Rwangyezi Stephen. Sharing Schools nodigde de groep uit voor een optreden op de Adelbrecht-Windekind, partnerschool van All Saints Primary Schools in Oeganda.

Het woord ‘endere’ betekent ‘fluit’, het woord Ndere Troupe daarin impliceert een Flute Troupe.
De fluit werd gekozen als een symbool van schoonheid omdat het rustgevende, mooie en onweerstaanbare muziek produceert die kan worden gemanipuleerd om een ​​scala aan emoties uit te drukken; van verdriet naar vreugde en van liefde naar eenzaamheid.

Eerste website Adelbrecht-Windekind

‘Het zou mooi zijn als de school een website zou hebben. Kun jij dat niet bouwen?’
Tja… ik heb dat nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik dat wel kan.

Ik had al weleens gekeken naar Frontpage, maar nooit echt iets mee gedaan. Microsoft Frontpage was een wysiwygHTML-editor en websitebeheerprogramma van Microsoft. Het was beschikbaar voor Windows en Mac en maakte deel uit van Microsoft Office vanaf versie 2000 tot versie 2003.

Een maand na deze vraag lanceerden we als eerste school van Groesbeek een website. Natuurlijk was ik er trots op. Er zaten heel wat avondjes in.

Ik kreeg de smaak te pakken en de website werd beter en beter. Niet veel later ontdekte ik dreamweaver voor het ontwerpen van websites. Dit ging wat verder dan een WYSIWYG dat staat voor What You See Is What You Get, een term voor programma’s die direct het resultaat weergeven. Deze aanpak is anders dan bijvoorbeeld HTML editors, waarin een webdesigner werkt met standaard tags die uiteindelijk op een specifieke wijze worden weergegeven. Ik leerde zo middels tryal and error werken met HTML en CSS. In 2007 lanceerden we een gloednieuwe website. Naast de verhuizing naar een nieuwe locatie kreeg onze website een professionele uitstraling. De uren oefenen zijn denk ik terug te zien in het resultaat van onze website.

Oude prent Adelbrecht-Windekind

0

Een oude prent van de Adelbrecht-Windekind.


Mini-symposium Adelbrecht-Windekind

Na een jaar werkzaam te zijn op de Adelbrecht-Windekind veranderen wij van een Jenaplan in wording in een echte Jenaplanschool. Wij dragen met zijn allen het Jenaplanconcept een warm hart toe.

Een leerling van onze school ontwierp voor deze gelegenheid een prachtige illustratie. De tekening laat de ontwikkeling van een eitje naar een vlinder zien en staat als metafoor voor de ontwikkeling van onze school naar Jenaplanschool.

Ik mag getuige zijn dat onze school in Groesbeek de eerste basisschool is die volgens een erkende vernieuwingspedagogiek werkt. Dat dragen wij uit door het organiseren van een mini-symposium in het dag- activiteitencentrum van Plurijn. We maken genodigden deelgenoot van de metamorfose die de Adelbrecht-Windekindschool de afgelopen periode heeft ondergaan. 

Als onderdeel van dit feestelijke moment kwamen alle kinderen van de school in oude klederdracht naar school en kregen in stijl les zoals dat 90 jaar geleden gebeurde. Er was een lokaal ingericht anno 1912. De oud directeur van de school doceerde hoe er destijds les werd gegeven.

Adelbrecht-Windekind

Het is eind december 2000. Tussen de cijferlijsten in de gang van PABO Groenewoud valt mijn oog op een vacature: Adelbrecht-Windekind – leraar gevraagd voor een Jenaplanschool in wording…

‘In wording… interessant.’ Ik moet nog afstuderen en ben zelf ook nog volop in wording. Het bouwen aan ontwikkeling spreekt me aan. Ik heb totaal geen ervaring met het schrijven van een sollicitatiebrief, maar dezelfde avond nog zit ie in de brievenbus… Een week later voer ik mijn eerste sollicitatiegesprek. Ik heb mezelf voorgenomen om dicht bij mezelf te blijven. Eén vraag wil ik gesteld hebben: Adelbrecht-Windekind, waar komt die naam vandaan?
De volgende ochtend gaat de telefoon. Als de wiedeweerga afstuderen, want op 25 januari 2001 gaat jouw onderwijsloopbaan van start.

Adelbrecht-Windekind – de geschiedenis
Rondom het jaar 800 regeerde in deze streken de beroemde koning Karel de Grote. Hij heerste over West-Europa en leerde op latere leeftijd lezen en schrijven. Omdat hij het belang van goed onderwijs inzag, liet hij in de burchten en kloosters in zijn rijk schoolklassen inrichten. Het lesgeven aan kinderen van edelen en hovelingen werd opgedragen aan kloosterlingen. Zo ontstonden de eerste scholen.

Omdat Karel de Grote in zijn tijd een beroemd man was, is er ± het jaar 1230 over hem een ridderroman geschreven met als titel ‘Karel ende Elegast’. In deze roman gaat Karel, vermomd als ridder Adelbrecht, op het roofridderpad om zo te ontdekken dat er een aanslag op zijn leven wordt voorbereid. Die aanslag kan hij dan voorkomen. De schuilnaam Adelbrecht is door ons gekozen omdat het Karel de Grote was, die de eerste scholen stichtte.

In 1885 schrijft Frederik van Eeden een sprookje over ‘De kleine Johannes’. Johannes woont met zijn ouders in een bosrijke omgeving in een oud huis met een grote tuin. Op een middag ontmoet Johannes in de tuin een elf. Zij zegt geboren te zijn in de bloem van een heggewinde uit de eerste stralen van de maan en de laatste stralen van de zon. Daarom heet ze Windekind en zij neemt Johannes mee op ontdekkingstocht door de natuur van het leven. Dat doet de school ook, vandaar de tweede naam Windekind.

Maar waarom nu een dubbele naam?
Ook dat is geschiedenis.

Voor 1985 bestond de basisschool nog niet. Toen spraken we over een Kleuterschool voor kinderen van 4 tot 6 jaar en een Lagere school voor kinderen van 6 tot 12 jaar. Deze beide scholen kregen ± 1970 een eigen naam. De kleuterschool heette ‘Windekind’ en de lagere school ‘Adelbrecht’. Door een nieuwe onderwijswet werden in 1985 de Kleuter– en Lagere school samengevoegd tot basisschool en daarom heet onze school vanaf die tijd ‘Adelbrecht-Windekind’. En van die namen een mix? Dat vonden we niks!