Zomaar een verhaal, een ‘losse’ pen, fictief, zo zou het kunnen gaan…
Meneer Joris, stamgroepleider van groep 7-8 heeft een mooie opdracht in petto. Hij vraagt aan zijn kinderen een presentatie te ontwerpen over de Romeinen rondom het principe van digital storytelling.
Joris is sinds een paar weken aangenomen op de school waar hij nu werkt. Een Jenaplanschool in het Noorden van het land. Joris heeft een passie voor computers en vindt het fijn om dat te integreren in zijn lessen. Hij heeft zijn les goed voorbereid en toont zijn kinderen met prachtige voorbeelden op zijn storyboard hoe je de informatie verwerkt met tools als iMovie of Videolicious.
Als de kinderen horen dat hun digital story moet gaan over ‘de Romeinen’, zijn ze niet meer te houden. Tot op het bot gemotiveerd storten ze zich op hun storyboard en niet veel later op een iPad… Behalve één kind… en dat is Noah. Noah dwaalt met zijn gedachten af naar het afgelopen weekend. Hij ziet weer voor zich hoe hij samen met zijn opa een pareltje van een tool ontdekte op de computer. De halve middag heeft hij samen met opa gespeeld met het programma, totdat oma kwam. “Achter dat scherm uit” had oma gezegd. “Jullie krijgen nog eens vierkante ogen van dat ding.”
Noah ziet hoe zijn stamgroepmaatjes om hem heen ijverig aan het werk zijn. Hij is niet de enige die enthousiast is geraakt. Het is de verdienste van zijn leraar. Die meneer Joris weet toch altijd weer verrassend voor de dag te komen met zijn ideeën. Noah voelt eens met zijn handen in z’n broekzak. Hij is op zoek naar het briefje waar opa de naam van de tool op had gekrabbeld. Er zitten flink wat vouwen in het kladje en het handschrift is wat anders dan wat hij op school geleerd heeft, maar de eerste letters zijn voldoende om hem de naam van de tool te doen herinneren.
Hij wandelt opgewonden richting een desktop op het leerplein en logt in op de browser app van ‘CoSpaces’, de tool van opa. Hij komt in een omgeving terecht waarin hij met enkele muisklikken een virtuele wereld kan bouwen.
Meneer Joris gaat er eens voor zitten. Hij mag best even genieten van dit momentje. Tevreden ziet hij toe hoe de kinderen alleen of met een maatje aan het werk zijn gegaan.
Na een poosje krijgt Joris ook Noah in het vizier, die als enige de keuze heeft gemaakt om op het leerplein te werken. Gefascineerd gaat hij eens een kijkje nemen. Noah voelt de ogen van zijn stamgroepleider in zijn rug en begint met uitleggen: “Kijk, meneer Joris. Ik maak een virtuele omgeving van een Romeinse nederzetting.” En alsof het niets is zet Noah diverse markers uit op de vloer van zijn virtuele wereld, voegt hij enkele objecten toe aan de ondergrond en ontwerpt hij text-cards met Romeinse weetjes om zijn objecten te voorzien van informatie.
Meneer Joris kijkt verwonderd toe en ziet hoe Noah alsof het niets is gebruik maakt van bestaande objecten in het programma en hoe hij ze plaatst door de eenvoudige ‘drag en drop’ functionaliteit. “En weet je wat zo leuk is meester? Met deze knop kan ik mijn eigen afbeelding uploaden en da sleep ik mijn foto zo voor de stadspoort. Staat er ook een foto van u ergens online meester? Dan voeg ik u toe aan het marktplein en dan plaats ik u daar bij de stadsmuur” zegt Noah al wijzend naar het scherm.
Noah creëert in no time zijn eigen virtuele verhaal oftewel zijn eigen digital story. Joris ziet toe hoe vaardig Noah een virtuele omgeving uit de hoge hoed tovert.
“Dit werk moet geshowd worden, Noah, op het digitale bord in de klas” zegt Joris. “Zou je dat willen? Wacht, dan haal ik direct mijn memorystick even uit mijn werktas.”
“De creaties die je maakt in CoSpaces zijn eenvoudig te delen via een link”, zegt Noah. “Die stick is helemaal niet nodig meneer Joris en het is bovendien veiliger om het niet te doen. En vanmiddag vraag ik aan opa of ik zijn VR-bril even mag lenen” zegt Noah. “Dan haal ik die samen met papa op en dan neem ik die morgen mee naar school. Dan kunnen we mijn verhaal ook in Virtual Reality bekijken. Is dat goed”?
Tijdens de nabespreking zijn er al wat kinderen die hun werk willen laten zien. Er is goed werk geleverd met al prachtige tussenopbrengsten. De onderwerpen lopen uiteen van het Romeinse Rijk tot aan Julius Caesar en van burgerrechten tot aan de klederdracht.
De klok slaat twee uur. Joris ziet vanuit zijn klaslokaal op de 1e verdieping toe hoe zijn kids over het schoolplein op hun ouders toestormen en hun verhaal doen. Dat zal vast gaan over… Hij kijkt tevreden terug op een geslaagde middag. Toch keek hij stiekem ook een beetje uit naar de klok van twee uur. Nu heeft hij de tijd om zelf eens rustig een account aan te maken bij CoSpaces en eigenhandig op avontuur te gaan. Dat moet lukken. Hij heeft immers goed meegekeken bij Noah.
Het is kwart voor 6 als de laatste lampen van de school uitgaan. Alleen in het lokaal van Joris brandt nog licht. De tijd is hij even uit het oog verloren. Joris is vastbesloten om zijn les morgen te openen met zijn eigen creaties. Het vergt wat oefening, maar laagdrempelig is het zeker.
Om kwart over 6 trilt Joris’ telefoon naast zijn computer. “Waar blijf je toch?!” appt zijn vrouw. “We zitten op je te wachten…”
Ook de lampen in het lokaal van meneer Joris gaan uit en de school staat op stil. Althans, voor heel even, want morgen wacht weer een nieuwe uitdaging. In VR!
Marc Coolen
Mentor Media Educatie iXperium Nijmegen