Expecting another Mozart concerto during a lunchconcert

Lunchconcert met het Amsterdams Concertgebouworkest onder leiding van Riccardo Chailly. Bij het horen van de allereerste noot beseft Maria João Pires dat ze het verkeerde Mozartconcert heeft voorbereid. De muziek klinkt, het publiek wacht. En ze is niet voorbereid…

Maria Joao Pires verschiet tien kleuren. In een overvolle concertzaal komt zij tot de ontdekking dat zij het verkeerde (Mozart) pianoconcert heeft ingestudeerd. Bladmuziek heeft ze niet meegenomen…

Op de video zie je hoe ze haar schouders terugtrekt. De eerste maten van het d-mineur pianoconcert van Wolfgang Amadeus Mozart klinken. Pires, wiens gezichtsuitdrukkingen verschillende emoties tegelijk belichamen – van schaamte over wanhoop tot besluitvaardigheid – legt haar hoofd op haar arm aan de piano. Ze kijkt op naar de dirigent. “Ik ga het proberen”, zegt ze.

Op de video kijkt Chailly haar vanaf het podium aan.
Zij: “Ik had nog een concert in mijn agenda…”
Chailly: “Deze heb je vorig seizoen gespeeld.” Hij lacht. ‘Ik weet zeker dat je het kunt. En je kunt het goed.’ Ondertussen speelt het orkest al het bijthema.
De orkestrale prelude vindt zijn einde. Het orkest bereikt de coda en Pires bereidt zich voor op haar eerste entree.
Het orkest geeft de pianist zijn laatste geluid. En Maria João Pires begint te spelen.
En dan het wonder. In de allereerste maten leidt de ene klank tot de volgende. Haar toewijding… het is adembenemend.

De video is een fragment uit een documentaire over Riccardo Chailly en het Concertgebouw Orkest, en de scène wordt becommentarieerd door Chailly zelf.
Gefascineerd door de reactiviteit van de pianiste beschrijft hij enthousiast hoe ze in één minuut kon overschakelen naar het andere concerto (de orkestrale prelude duurt niet langer dan 3 minuten), en dat spelen zonder ook maar één valse noot.

Dit verhaal toont mij het belang van een goede leider, van het vertrouwen krijgen van een leider, van empathie, stuurkracht en teamwork. Maar ook voelen en begrijpen en vertrouwen in je eigen kunnen om iets ‘jouw’ stuk te maken én het doen, met het allerbeste wat je in huis hebt!